فلنج
فلنج چیست؟
فلنج های لوله لبه ها، دنده ها یا قسمت های های بیرون زده ای هستند که برای ایجاد اتصال بین دو لوله یا بین یک لوله و هر نوع اتصالات جزء تجهیزات استفاده می شوند.
فلنج های لوله برای برچیدن سیستم های لوله کشی، تاسیسات موقت یا متحرک، انتقال بین مواد غیرمشابه و اتصالات در محیط هایی که برای سیمان کاری با حلال مناسب نیستند، استفاده می شود.
فلنج ها اتصال دهنده های مکانیکی نسبتاً ساده ای هستند که با موفقیت برای کاربردهای لوله کشی فشار بالا مورد استفاده قرار گرفته اند.
آنها قابل اعتماد، مقرون به صرفه هستند.
علاوه بر این، ظرفیت حمل لحظه ای فلنج ها در مقایسه با سایر کانکتورهای مکانیکی قابل توجه است.
این یک ویژگی مهم برای سیستم‌هایی است که راه رفتن لوله یا کمانش جانبی ناشی از تغییرات دما و فشار (مانند خطوط آب عمیق) را تجربه می‌کنند.
فلنج ها را می توان به گونه ای طراحی کرد که طیف وسیعی از نیازهای کاربردی مانند مقاومت در برابر دمای بالا و خوردگی را برآورده کند.
نحوه عملکرد فلنج ها
فلنج های لوله دارای سطوح هموار یا مسطح هستند که عمود بر لوله ای که به آن متصل می شوند. دو تا از این سطوح به صورت مکانیکی از طریق پیچ و مهره، یقه، چسب یا جوش به هم متصل می شوند.
به طور معمول، فلنج ها از طریق جوش، لحیم کاری یا رزوه به لوله ها متصل می شوند.
در نوع اتصال جوش کاری مواد ذوب شده را با استفاده از ماده پر کننده به همدیگر متصل می کنیم.
در اتصالات قوی و فشار بالا ، موثرترین روش اتصال فلنجی است. اکثر فلنج های لوله برای جوش دادن به لوله ها طراحی شده اند.
لحیم کاری برای اتصال مواد با ذوب یک فلز پرکننده استفاده می شود که برای عمل به عنوان اتصال دهنده جامد می شود.
این روش قطعات کار را ذوب نمی‌کند و باعث ایجاد اعوجاج حرارتی نمی‌شود و امکان تلرانس‌های محکم‌تر و اتصالات تمیز را فراهم می‌کند.
همچنین می توان از آن برای اتصال مواد بسیار متفاوت مانند فلزات و سرامیک های متالیزه استفاده کرد.
رزوه کاری روی فلنج‌ها و لوله‌ها اعمال می‌شود تا اتصالات به روشی مشابه مهره‌ها یا پیچ‌ها به هم بپیچند.
در حالی که روش اتصال می تواند یک ویژگی متمایز باشد، ملاحظات دیگری برای انتخاب فلنج لوله مهمتر است.
عوامل مهم در انتخاب فلنج
عواملی که یک خریدار صنعتی باید ابتدا در نظر بگیرد، مشخصات فیزیکی، نوع، جنس، و ویژگی‌های عملکردی فلنج است که برای کاربرد مناسب‌تر است.
مشخصات فیزیکی
اول از همه، فلنج باید متناسب با لوله یا تجهیزاتی باشد که برای آن طراحی شده است.
از مشخصات فیزیکی فلنج ها می توان به ابعاد، شکل طراحی اشار کرد. که در ادامه به بررسی ابعاد و شکل طراحی فلنج ها می پردازیم:
ابعاد فلنج
برای اندازه گیری صحیح فلنج ها باید ابعاد فیزیکی مشخص شود.
قطر بیرونی (OD) فاصله بین دو لبه مخالف وجه فلنج است. این می تواند یک ضخامت به ضخامت لبه بیرونی اتصال اشاره دارد و شامل قسمتی از فلنج که لوله را نگه می دارد نمی شود.
اندازه لوله مربوط به فلنج لوله است که معمولاً مطابق استانداردهای پذیرفته شده ساخته می شود. معمولاً با دو عدد غیر بعدی، اندازه لوله اسمی (NPS) و زمانبندی (SCH) مشخص می شود.
اندازه سوراخ اسمی قطر داخلی اتصال فلنج است. هنگام ساخت و سفارش هر نوع اتصال دهنده لوله، مهم است که اندازه سوراخ قطعه را با اندازه سوراخ لوله جفت مطابقت دهید.
انواع فلنج بر اساس شکل ظاهری
صفحات فلنج را مطابق با نیاز می توان طراحی کرد و ساخت برخی از نمونه ها عبارتند از:
- تخت(Flat)
- صورت برآمده (RF)
- اتصال نوع حلقه (RTJ)
- شیار اورینگ
انواع فلنج لوله
فلنج ها بر اساس طراحی به هشت مدل متفاوت تقسیم می شوند. این مدل ها عبارتند از:
- فلنج کور
- فلنج لپ جوینت
- اوریفیس فلنج
- فلنج تبدیلی
- فلنج اسلیپون
- فلنج گلودار
- فلنج ساکت ولد
- فلنج رزوه ای
فلنج کور blind flange
فلنج‌های کور صفحات گردی هستند که برای بستن انتهای لوله‌ها، شیرها یا تجهیزات استفاده نمی‌شوند.
از این فلنج ها زمانی استفاده می شود که نیاز به دسترسی آسان به سیستم لوله کشی بعد از اتمام فرآیند لوله کشی است.
آنها همچنین می توانند برای آزمایش جریان فشار استفاده شوند. فلنج‌های کور به گونه‌ای ساخته می‌شوند که لوله‌های استاندارد در همه اندازه‌ها را با درجه‌بندی فشار بالاتر نسبت به سایر انواع فلنج‌ها مناسب کنند.
فلنج لپ جوینت lap joint
فلنج های لپ جوینت مفصلی برای لوله های مجهز به لوله لبه دار یا با انتهای اتصال لبه دار استفاده می شود.
آنها می توانند در اطراف لوله بچرخند تا امکان تراز و مونتاژ آسان سوراخ های پیچ را حتی پس از اتمام جوش فراهم کنند.
به دلیل این مزیت، فلنج های مفصلی در سیستم هایی که نیاز به جداسازی مکرر فلنج ها و لوله دارند، استفاده می شود.
آنها شبیه فلنج های لغزنده هستند، اما دارای یک شعاع منحنی در سوراخ و روی آن هستند تا انتهای انتهایی مفصل دامان را در خود جای دهند. درجه بندی فشار برای فلنج های لپ جوینت پایین است، اما بیشتر از فلنج اسلیپون است.
فلنج اسلیپون Slip-on
فلنج های اسلیپون به گونه ای طراحی شده اند که بر روی انتهای لوله کشی شده و سپس در جای خود جوش داده شوند. آنها نصب آسان و کم هزینه را ارائه می دهند و برای کاربردهای فشار پایین ایده آل هستند.
فلنج ساکت ولد socket-weld
فلنج های ساکت ولد یا جوش سوکت برای لوله کشی در سایز کوچک و فشار بالا ایده آل هستند.
ساخت آنها شبیه به فلنج های اسلیپون است، اما طراحی جیب داخلی اجازه می دهد تا سوراخ صاف و جریان سیال بهتری داشته باشد. هنگامی که به صورت داخلی جوش داده می شود، این فلنج ها همچنین دارای استحکام خستگی ۵۰ درصد بیشتر از فلنج های اسلیپون با جوش دوبل هستند.
فلنج رزوه ای Threaded flange
فلنج های رزوه ای انواع خاصی از فلنج لوله هستند که بدون جوشکاری به لوله متصل می شوند.
همچنین می توان از جوش های آب بند همراه با اتصالات رزوه ای برای تقویت و آب بندی بیشتر استفاده کرد.
بهتر است از آنها برای لوله های کوچک و فشار کم استفاده شود و در کاربردهایی با بارهای زیاد و گشتاور زیاد باید ازاستفاده از آنها اجتناب شود.
فلنج گلو دار Welding neck flange
فلنج های گلو دار دارای یک هاب مخروطی بلند هستند و برای کاربردهایی در فشار بالا استفاده می شوند. توپی مخروطی تنش را از فلنج به خود لوله منتقل می کند و تقویت کننده استحکامی است که با ظروف خنثی می شود.
اوریفیس فلنج Orifice flange
برخی از انواع فلنج را می توان به گونه ای طراحی کرد که دارای عملکردهای ویژه ای مانند کاهش اندازه یا نصب در دهانه باشد.
فلنج تبدیلی یا فلنج کاهنده Reducing flange
فلنج های تبدیلی را می توان با فلنج های استاندارد جایگزین کرد. زیر امکان تغییر اندازه لوله را فراهم می کند. تفاوت انها در این است که فلنج تبدیلی از یک قطر مشخص با سوراخ کوچک تر تشکیل شده است. به جز ابعاد سوراخ و توپی، فلنج کاهنده ابعادی با اندازه لوله بزرگتر دارد. گردن جوش، فلنج های لغزنده و رزوه ای می توانند کاهنده باشند و وسیله ای اقتصادی برای تغییر اندازه لوله در نظر گرفته می شوند.
انواع متریال فلنج ها
فلنج های لوله را می توان از تعدادی مواد مختلف بسته به مواد لوله کشی و نیازهای کاربردی ساخت. انتخاب به عواملی مانند خوردگی محیطی، دمای عملیاتی، فشار جریان و قیمت بستگی دارد.
برخی از رایج ترین مواد عبارتند از فولاد کربنی، فولاد آلیاژی، فولاد ضد زنگ، چدن، مس وpvc
فولاد کربنی فولادی است که عمدتاً با کربن آلیاژ ساخته شده است. سختی و استحکام بالایی دارد که با میزان کربن افزایش می یابد، اما شکل پذیری و نقطه ذوب را کاهش می دهد.
فولاد آلیاژی فولاد آلیاژی با یک یا چند عنصر است که خواص فولاد را بهبود می بخشد یا تغییر می دهد. آلیاژهای رایج عبارتند از منگنز، وانادیم، نیکل، مولیبدن و کروم
فولاد ضد زنگ فولاد آلیاژی با کروم در مقادیر بالاتر از ۱۰٪ است. کروم فولاد ضد زنگ را قادر می سازد تا نسبت به فولاد کربنی که به راحتی در اثر قرار گرفتن در معرض هوا و رطوبت زنگ می زند، مقاومت به خوردگی بسیار بیشتری داشته باشد. این باعث می شود که فولاد ضد زنگ برای کاربردهای خورنده که به استحکام بالایی نیز نیاز دارند، مناسب تر باشد.
چدن
چدن فلزی است که با کربن، سیلیکون و تعدادی آلیاژ دیگر آلیاژ شده است.
سیلیکون کربن را از آهن خارج می کند و یک لایه گرافیت سیاه رنگ در قسمت بیرونی فلز تشکیل می دهد.
چدن ها سیالیت، ریخته گری، ماشین کاری و مقاومت در برابر سایش خوبی دارند اما تا حدودی شکننده با نقطه ذوب پایین هستند.
آلومینیوم یک فلز چکش خوار، انعطاف پذیر، با چگالی کم با استحکام متوسط است. آلومینیوم دارای ویزگی است که باعث می شود مقاومت بالایی در برابر خوردگی نسبت به فولاد کربنی و فولاد آلیاژی داشته باشد.
برای ساخت فلنج با وزن کم متریال آلمینیوم یکی از مناسب ترین انتخاب ها می باشد.
برنج آلیاژی از مس و روی است که اغلب دارای عناصر اضافی مانند سرب یا قلع است. با استحکام خوب، شکل پذیری دمای بالا عالی، شکل پذیری سرد معقول، رسانایی خوب، مقاومت در برابر خوردگی عالی شناخته شده است.
پی وی سی یا پلی وینیل کلراید یک پلیمر ترموپلاستیک است که ارزان، بادوام و به راحتی مونتاژ می شود.در براب خوردگی از نوع بیولوژیکی مقاوم است.
برای تهیه انواع فلنج با ما در تماس باشید.